• 22 czerwca 2009 – rozstrzygnięcie konkurs na projekt architektoniczny kościoła
• 14 czerwca 2010 – podpisanie umowy z Agencją Architektoniczną Centrum na wykonanie projektu kościoła
• 2010-2015 – pokonywanie trudności z uzyskaniem pozwolenia na przyłączenie kościoła do dróg publicznych
• 25 listopada 2015 – uzyskanie pozwolenia na budowę
• 14 stycznia 2016 – uprawomocnienie pozwolenia
• 5 czerwca 2016 – inauguracja budowy na pikniku parafialnym poprzez zasypanie sarkofagu z aktem erekcyjnym budowy i cegiełkami parafian
• 18 lipca 2016 – rozpoczęcie prac budowlanych przez firmę Piekus i Brogan
• 28 października 2016 – podpisanie umowy z firmą Brogan na dalszy etap budowy (mury kościoła)
• 30 października 2016 – zakończenie prac przy fundamentach
• 13 listopada 2016 – wmurowanie kamienia węgielnego do pierwszego powstałego muru kościoła
• Maj – Czerwiec 2017 – zakończenie budowy murów kościoła oraz piwnicy Domu parafialnego
• Czerwiec – wrzesień 2019 – budowa dachu na kościele
• Czerwiec – listopad 2019 – budowa parteru i piętra z poddaszem Domu parafialnego
• 18 października 2019 - zainstalowanie krzyży na dachu i instalacji odgromnikowej, co kończy etap budowy dachu (całość spłacono z końcem grudnia)
• 1 stycznia 2020 - rozpoczęło się zbieranie funduszy na okna i drzwi do nowego kościoła. Na budowie Domu parafialnego trwają końcowe prace przy dachu - kończone są kominy wentylacyjne i kładziona jest blacha aluminiowa
• marzec 2020 - zakończono dach na Domu parafialnym
• kwiecień-maj 2020 - zamontowano elektrykę na Domu parafialnym
• maj-czerwiec - zamontowano okna na Domu parafialnym
• czerwiec 2020 - Komitet budowy przygotował koncepcje dalszych działań przy kościele, a Komitet Wystroju Wnętrza Kościoła przygotował wstępne koncepcje jego wystroju wewnętrznego
• 26 czerwca 2020 - na Domu parafialnym zainstalowano drzwi garażowe i aluminiowe drzwi wejściowe kończąc tym samym zamknięcie całego budynku
• 2021 - na budowie Domu parafialnego trwały prace wykończeniowe (elektryka i inne przewody, woda, ogrzewanie)
• 1.06.2021-30.05.2022 – firma Alglas montowała okna I etapu (tj. zewnętrzne)
• 01.01-15.12.2022: Rada Budowy prowadziła działania związane z planowaniem i realizacją budowy, w tym zwłaszcza realizacją przyłączy do obu obiektów i prac wykończeniowych na Domu parafialnym, a od czerwca 2022 r. – ze względu na zmianę ekonoma inspektorialnego – wzięła na siebie całą budowę
• 01.01-23.12.2022: na budowie Domu parafialnego trwały prace wykończeniowe (skończenie elektryki i przyłącza gazowego z kotłownią, uruchomienie wody, włączenie ogrzewania, kładzenie płytek na parterze)
• 12.04-23.12.2022: firmy wykonały następujące roboty przy Domu parafialnym: elewacja, obróbka ślusarska, balustrady zewnętrzne i przegotowanie balustrad wewnętrznych
• 23.05-23.12.2022: Firma HAMER wykonywała przyłącza kanalizacyjne do nowego kościoła i Domu parafialnego – najpierw ściekowe (przyłącz przy krzyżu starego kościoła), potem deszczowe (do potoku i wokół obu budynków) i wodne (do ul. Ćwikłowej). Jednocześnie wspomagała innych wykonawców, zwłaszcza elektryka i przy robotach izolacyjnych.
• 02-19.01.2023 - wykonano mur oporowy od strony wschodniej
• 12.01-08.2023 - wykonano wszystkie roboty zimene wokół budynku Domu parafialnego (chodniki, schody, teren zielon) i większość robót wykończeniowych wewnątrz. Od września możliwe będzie rozpoczęcie jego funkcjonowania.
• 01-08.2023 - wykonywano schody do zakrystii nowego kościoła oraz trwają prace przygotowawcze do zrobienia antresoli i chudziaka

FILM Z OBECNEGO STANU BUDOWY KOŚCIOŁA
    Zapraszamy na film naszej parafialnej TV Od Serca (www.odserca.tv), który ukazuje obecny stan budowy - kliknij tutaj.

KONTO BUDOWY:

• BGZ BNP Paribas S.A.
• 51 1600 1013 1847 3723 6000 0001

Koncepcja przestrzenna zakłada stworzenie spójnego stylistycznie i funkcjonalnie kompleksu sakralnego – kościoła z kaplicą oraz wieżą – dzwonnicą. Mocno zarysowaną sylwetę kościoła zestawiono z wysmukłą, prostopadłościenną wieżą, podobnie jak w tradycji romańskiej. Dostojność i prostota, oszczędne operowanie dekoracją, która jednocześnie pełni funkcję sakralnego symbolu, stanowią klucz do odczytania walorów zaproponowanej architektury.

Obydwie bryły (kościoła i wieży) zostały powiązane stylistycznie i materiałowo poprzez zastosowanie podobnych, zaczerpniętych z jednego źródła artystycznego, detali architektonicznych. Związane są również formalnie poprzez galeryjkę – balkon nad wejściem, stanowiący jednocześnie zadaszenie wejścia do kaplicy. Kaplica będzie również dostępna od strony wnętrza kościoła. W przedsionku kaplicy zaprojektowano schody prowadzące na antresolę, a następnie na zewnętrzną galeryjkę, z której stalowymi schodkami można się będzie dostać na wieżę.

Strefę wejściową kościoła ukształtowano w sposób zapraszający wiernych do wejścia. Monumentalna ściana frontowa, tajemniczo zarysowana, jakby „nie dokończona”, urywa się odkrywając wnęki, które w zapraszającym geście cofają się do wnętrza, odsłaniając wejścia do kruchty. Gest ten stanowi stopniowane wprowadzenie, jakby przygotowanie do wejścia w przestrzeń Sacrum. Skromna ściana z wątkami ceglano-kamiennymi, symetrycznie rozmieszczonymi łukami – portalami, ukrywa tajemnicę wnętrza.

Plastyka ściany osiągnięta zostanie poprzez zastosowanie różnych rodzajów pastelowego szlachetnego klinkieru oraz wielofakturowych i zróżnicowanych wielkościowo bloków wapienia. Horyzontalna artykulacja ścian korpusu kościoła oraz wertykalne akcenty wieży (wysunięcia i cofnięcia pasm muru, gzymsy, otwory okienne, akcenty kamienne, łuki) wprowadza delikatną grę światła i cienia, dostarczając dodatkowych wrażeń estetycznych.

Zgodnie z postulatem osiowego, klasycznego kształtowania elewacji frontowej w środkowym łuku portalowym zaprojektowano otwór drzwiowy, w formie jak gdyby niedokończonego romańskiego portalu z dekoracyjną kutą bramą wejściową używaną podczas uroczystości z procesjami, ślubami itp. Na co dzień wrota będą zamknięte, ale zaopatrzone w pionowy otwór okienny, zapewniając zawsze możliwość wglądu do wnętrza kościoła.

Obszerna kruchta o wertykalnych proporcjach z prostymi, wyciosanymi w skale misami kropielnicy, przygotowuje nas do wejścia do wnętrza nawy głównej kościoła. Wnętrze kruchty rozświetlone zostało światłem bocznym wnęk. Efekt wnętrzarski dostarczą również punktowe doświetlenia – niewielkie otwory zlokalizowane w zewnętrznej ścianie szczytowej.

Boczne ściany wnęk wejściowych stanowią miejsce na lokalizację gablot z informacjami parafialnymi, ew. tabliczkami z nazwiskami darczyńców oraz kamiennymi ławami do odpoczynku.

W celu wzmocnienia efektu tympanonu wejściowego (trójkąt elewacji frontowej) przyjęto kąt 45º nachylenia połaci dachowych. Kompozycja elewacji symetryczna, trójkątna, symbolizująca pełnię, doskonałość. Kamienne ciosy – reliefy, inskrypcje, stanowią tło równoważące elewację, ogniskujące uwagę na motywie przewodnim – mozaice przedstawiającej postać Pana Jezusa.

Wielkość prezbiterium to ok. 77 m2. (10,8×6,5m – głębokość od schodów). Odległość między mensą ołtarzową, a stopniem przy predelli ( przy Tabernaculum) wynosi 3,6m. Jest to wystarczająca odległość nawet przy koncelebrowanej mszy, kiedy wokół mensy zbiera się kilku kapłanów.

Proponuje się optyczne powiększenie prezbiterium poprzez tzw. „otwarcie narożników” ścian bocznych, dzięki czemu:

• światło naw będzie efektywniej wnikało do wnętrza prezbiterium
• strefa ołtarzowa będzie „wychodziła, jak gdyby obejmowała” wiernych uczestniczących w nabożeństwach, realizując postulaty Soborowe.
• zostanie nawiązana łączność wzrokowa pomiędzy nawami bocznymi, a prezbiterium

(ważne szczególnie w przypadku uczestnictwa Scholi w nabożeństwie)

Optyczne pogłębienie prezbiterium zostanie uzyskane poprzez łukowo ukształtowane ścianki, kryjące wejścia od strony zakrystii i obejścia prezbiterium. Ściana ołtarzowa zostanie wówczas optycznie odsunięta w głąb, stanowiąc kolejny plan wnętrza. Łukowo ukształtowane symetrycznie rozmieszczone ściany wnętrza, pozwolą równocześnie na rozmieszczenie siedzisk (stalli) w formie łukowo obejmującej mensę ołtarzową.

Otwieranie prezbiterium do wnętrza kościoła, przy równoczesnym wprowadzeniu nakładających się planów oraz objęcie mensy ołtarzowej, zminimalizuje zdecydowanie odczucie „theatrum”, czyli oddzielenia wiernych – uczestników od celebransa.

Nastrój wnętrza kościoła zostanie osiągnięty poprzez stopniowanie oświetlenia wnętrz poczynając od kruchty, przez nawę główną, nawy boczne, kaplicę boczną aż do prezbiterium. Zastosowanie poziomych okien pasmowych w ramach naw bocznych z mocno wysuniętymi, odbijającymi światło parapetami oraz wąskich pionowych okien, w pięknej kamienno-klinkierowej oprawie , pozwoli na wystarczające, subtelne doświetlenie wnętrza kościoła. Mocniejsze, boczne światło zostanie dostarczone do nawy głównej poprzez kaplicę boczną oraz równoważne skrzydło „szczątkowego” transeptu. Przy zastosowaniu witraży wnętrze zabarwi się kolorami. Najbardziej oświetloną częścią kościoła powinno być prezbiterium. Proponuje się zastosowanie tzw. świetlików tunelowych , które będą wprowadzały światło do strefy ołtarzowej . Dodatkowo jako uzupełnienie scenografii oświetlenia proponuje się doświetlenie wnętrza prezbiterium poprzez zastosowanie półokrągłego otworu okiennego-witraża w ścianie szczytowej ołtarzowej oraz rozety. Witraż powinien być stonowany kolorystycznie, tak aby nie powodował efektu oślepienia przy jednoczesnym nasyceniu wnętrza kolorem.

Wnętrze prezbiterium zaprojektowano jako skromne, ujmujące prostotą kompozycji, jednocześnie angażujące wyobraźnię oglądającego. Uwaga wiernych powinna być skoncentrowana na scenie ołtarzowej przedstawiającej dobrotliwą, miłosierną i świetlistą postać Pana Jezusa, przygarniającego każdego człowieka. Rzeźba oświetlona światłem dziennym przez świetlik tunelowy, powinna przykuwać uwagę wiernych, jednocześnie pozwalając na dostrzeżenie subtelnie zarysowanego tła.

Wyrastający ponad głową Zbawiciela półkolisty witraż powinien zręcznie operować kolorem, który jak w malarstwie ikonograficznym przyjmuje znaczenie słowa. Błękit witraża oznacza nieskończoność nieba, symbol innego, wiecznego świata, otwierający nas na perspektywę wieczności. Delikatnie zarysowana tęcza w górnym łuku witrażowym symbolizuje przymierze, wierność Boga człowiekowi.

Rozeta usytuowana centralnie nad łukiem przywołuje symbolikę Najświętszego Serca Pana Jezusa, poprzez nawiązanie do XVII wiecznej symboliki serca płonącego miłością z którego wyrasta krzyż. Boczne postacie świętych umieszczone we wnękach otwierających się na prezbiterium powinny „pokazywać” nam Pana.

Elementy mensy ołtarzowej, ambony i chrzcielnicy – szlachetne i proste kamienne ciosy z oszczędną symboliką chrześcijańską, „wyrastają” z posadzki .

Zastosowanie rytmicznej, niekonwencjonalnej konstrukcji dachowej – wiązarów oraz słupów z drewna klejonego „zmiękcza” wrażenie pozornej surowości wnętrza.

Kontrast pomiędzy podniesionym łukiem nawy głównej i obniżonych poziomych belek naw bocznych, mimo nakrycia wspólnym zadaszeniem, nasuwa skojarzenia wczesnego układu bazylikowego – wprowadzając nas kolejny raz w przestrzeń kształtowaną w oparciu o wzorce romańskie. Aby konstrukcja sprawiała wrażenie lżejszej, zaproponowano zbudowanie elementów nośnych z dwóch węższych wiązarów zdystansowanych szczeliną, w której proponuje się ukryć reflektory oświetleniowe. Konstrukcja drewniana będzie przedmiotem opracowania na etapie projektu budowlanego i wykonawczego.